سیاست های خیابانی: جنبش تهی دستان در ایران

کتاب سیاستهای خیابانی یکی از بهترین نمونه ها برای مطالعه روش دوسرتویی پدیده های فرهنگی است. میشل دوسرتو، در کردار زندگی روزمره به مطالعه روشهای مردمی در اداره زندگی روزمره متمرکز می شود. چنین روشهایی در تقابل با روشهای نهادمند یا دولتی قرار می گیرد.
اگرچه آصف بیات از تئوری دوسرتو نامی نیاورده است اما توجه او بر درک فوکویی قدرت را می توان تا ایده های دوسرتوییِ مقاومت توسعه داد. این کتاب در واقع در باره قدرتهای خرد در زندگی روزمره نیز هست. بیات در این خصوص می نویسد: «این کتاب به شرح تلاش و مبارزه مردم عادی برای بقا و بهبود وضعیت زندگی شان اختصاص یافت. در طی آن توجه ام به نوعی از سیاست های غیر رسمی بوده است که آن را "پیش روی آرام مردم عادی نامیده ام"، یعنی همان تقلا و کوشش همیشگی، روزمره و جزئی و غالبا خاموشِ تهی دستان جهان سوم که در برخی مقاطع تاریخی... به مناقشه های بزرگ در سطح جامعه منتهی می شد.»(ص 279)